Choć jest jeszcze za wcześnie, aby dokonać pełnej oceny prawdopodobnego wpływu COVID-19 na turystykę, UNWTO podkreśla, że mamy do czynienia z poważnym ryzykiem utraty milionów miejsc pracy w tym sektorze.
Około 80 proc. wszystkich firm turystycznych to małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP), a sektor ten przoduje w zapewnianiu zatrudnienia i nowych możliwości kobietom, młodzieży i społecznościom wiejskim. Światowa Organizacja Turystyki (UNWTO) podkreśla historyczną odporność turystyki i zdolność do tworzenia miejsc pracy po sytuacjach kryzysowych, jednocześnie zaznaczając znaczenie współpracy międzynarodowej i zadbania o to, by sektor był głównym elementem działań naprawczych. Organizacja powołała Globalny Komitet Kryzysowy ds. Turystyki. UNWTO zrewidowało swoje prognozy na 2020 r. Według aktualnych założeń, liczba turystów zagranicznych będzie o 1-3 proc. mniejsza niż w roku ubiegłym. Ujemny wynik (pierwszy od wielu lat) oznacza stratę wpływów z turystyki w wysokości 30-50 mld dol. Przed wybuchem epidemii UNWTO przewidywało, że tegoroczny wzrost podróży zagranicznych wyniesie 3-4 proc.
Azja i Pacyfik – najbardziej dotknięte
Według pierwszych ocen, na obecną chwilę oczekuje się, że region Azji i Pacyfiku będzie najbardziej dotknięty spadkiem ruchu turystycznego. Przewiduje się, że spadek liczby przyjazdów wyniesie od 9 do 12 proc. UNWTO podkreśla, że wszelkie szacunki należy traktować ostrożnie i prawdopodobnie zostaną one zaktualizowane. UNWTO wzywa do finansowego i politycznego wsparcia działań naprawczych ukierunkowanych na turystykę oraz do włączenia tego sektora do szerszych planów naprawy i działań dotkniętych gospodarek. Wpływ epidemii COVID-19 będzie odczuwalny w całym łańcuchu wartości turystyki. Zobowiązania polityczne i finansowe mają zasadnicze znaczenie dla zagwarantowania, że turystyka spowoduje szersze ożywienie gospodarcze i społeczne, o czym świadczą wcześniejsze zakłócenia, które wykazały bardzo dużą odporność sektora i jego zdolność do silnego odbicia.Na podstawie najnowszych danych dotyczących środków zaradczych stosowanych w różnych krajach (kwarantanny, zakazy podróży i zamknięcia granic w większości Europy, co stanowi 50 proc. rynków emisyjnych turystyki międzynarodowej oraz w wielu krajach Ameryki, Afryki i Bliskiego Wschodu), sytuacji w krajach Azji i na Pacyfiku oraz wzorców z poprzednich kryzysów (SARS w 2003 r. i globalny kryzys gospodarczy w 2009 r.), UNWTO...
Udostępniono 30% tekstu, dostęp do pełnej treści artykułu tylko dla prenumeratorów.
