Ekoturystyka na stepach Czyngis-chana

W pełni wykorzystując walory swojej nienaruszonej przyrody i oryginalnej kultury koczowników, Mongolia stała się jednym z popularnych kierunków wyjazdów ekoturystycznych.


Ekoturystyka to pojęcie, które w okresie kilkunastu lat funkcjonowania było przedmiotem szerokiej dyskusji i zdążyło zyskać wiele różnych definicji. Abstrahując od teoretycznych rozważań, warto przytoczyć trzy najważniejsze cechy, które najlepiej charakteryzują tę formę turystyki. Po pierwsze, ekoturystyka umożliwia turystom kontakt z przyrodą, przeważnie w obrębie obszarów chronionych, oraz z tradycyjną kulturą lokalnej ludności. Po drugie, ze względu na swój charakter nie czyni znacznych szkód w środowisku przyrodniczym i pozwala chronić odrębność kulturową odwiedzanych społeczności. Po trzecie, daje miejscowym zatrudnienie przy obsłudze ruchu turystycznego i dostarcza środków finansowych na ochronę dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego zwiedzanych terenów. W różnych krajach o odmiennych warunkach przyrodniczych i specyfice kulturowej, ekoturystyka przybiera bardzo różny kształt, w mniejszym lub większym stopniu odpowiadając jednak przedstawionej wyżej charakterystyce. Jednym z miejsc, które "podręcznikowo" nadawały się do wprowadzenia w życie tej koncepcji, była ojczyzna Czyngis-chana.


Kraj stepów i nomadów

Mongolia leży w środkowej Azji, zajmując szeroki pas terytorium pomiędzy Syberią Wschodnią a Chinami. Ma powierzchnię 1,56 mln km2 (a więc pięć razy większą od Polski) i populację liczącą niespełna trzy miliony ludzi. Średnia gęstość zaludnienia wynosi tam więc 2 os./km2 i jest najniższa na świecie. Ze względu na suchy kontynentalny klimat, większa część Mongolii porośnięta jest stepami, a południe kraju znajduje się w obrębie pustyni Gobi. Położone daleko od dużych skupisk ludności bezkresne przestrzenie stepów, przez wieki zamieszkiwane przez plemiona nomadów, nie zostały trwale przekształcone antropogenicznie i zachowały swój naturalny charakter. Nienaruszone środowisko przyrodnicze - stepy, pustynie, góry, rzeki, jezioro Chubsuguł - to obecnie największy walor turystyczny Mongolii. Atrakcyjna jest również oryginalna kultura mieszkańców kraju - nadal mieszkających w jurtach (namiotach z wojłoku) koczowników, zajmujących się wypasem koni, bydła, owiec i wielbłądów; wyznawców szamanizmu i lamaizmu. W oparciu o takie podstawy mongolskie władze kilkanaście lat temu zainicjowały rozwój ekoturystyki, licząc, że stanie się ona wyznacznikiem wizerunku kraju i pomoże zdobywać zagraniczne wsparcie dla ochrony przyrody.






Dokąd ruszyć?

Jak [...]